Droga do natury

Owsica (enterobioza) – jest rodzajem robaczycy spowodowanym zakażeniem przewodu pokarmowego przez nicienia o niewielkich rozmiarach – owsika ludzkiego (Enterobius vermicularis). U 1/3 zainfekowanych osób zakażenie przebiega bez widocznych objawów (subkliniczny przebieg). Natomiast u pozostałych osób występować mogą objawy miejscowe (nudności, bóle brzucha, zaburzenia trawienia i brak apetytu, świąd odbytu) i ogólnoustrojowe (niedokrwistość, niepokój, stan ogólnego podniecenia i alergie). W okolicach krocza i odbytu czasem widoczne są samice owsika barwy szarobiałej. Rzadko dochodzić może do zapalenia wyrostka robaczkowego lub jelita grubego, gdy owsiki przemieszczą się w tamte okolice.

Profilaktyka zakażenia polega na właściwym przestrzeganiu zasad higieny osobistej i intymnej. Natomiast w leczeniu podaje się leki przeciwrobacze jak w przypadku glistnicy (pyrantel, albendazol i mebendazol). Zioła również dostarczają surowców o skutecznym działaniu przeciwrobaczym wobec zakażeń owsikiem ludzkim.

SUROWCE ZIELARSKIE

jagody (odwar) – Borówka czernica (Vaccinium myrtillus), ziele (napar) – Bylica Boże drzewko (Artemisia abrotanum), ziele (napar) – Bylica piołun (Artemisia absinthium), ziele (napar) – Bylica pospolita (Artemisia vulgaris), cebula – Czosnek pospolity (Allium sativum), korzeń – Goryczka żółta (Gentiana lutea), ziele – Komosa piżmowa (Dysphania ambrosioides),ⁱ korzeń – Kozłek lekarski (Valeriana officinalis), kora – Kruszyna pospolita (Rhamnus frangula), korzeń – Oman wielki (Inula Helenium), liść i ziele – Rzepik pospolity (Agrimonia eupatoria), ziele – Tymianek właściwy, Macierzanka tymianek (Thymus vulgaris), kwiat – Wrotycz pospolity (Tanacetum vulgare), kwiat – Złocień maruna (Tanacetum parthenium).

UWAGA: należy zachować szczególną ostrożność przy stosowaniu kwiatów wrotycza, ziela bylicy pospolitej, bylicy piołunu i ziela komosy piżmowej ze względu na niepożądane skutki uboczne. Nie należy ich stosować doustnie w podostrych stanach zapalnych jelit, żołądka, nerek i wątroby, u małych dzieci i kobiet w okresie ciąży.

LEKI ZIOŁOWE

• Napar z ziela piołunu na owsiki – 1 łyżeczkę ziela zalewamy wrzątkiem do pełna szklanki i zostawiamy pod przykryciem do zaparzenia się na okres 30 minut. Następnie całość należy odstawić na 10 minut i przecedzić. Napar piołunowy należy stosować do wlewek doodbytniczych czyli lewatyw dwa razy dziennie przez kilka dni. Następnie należy zrobić przerwę do tygodnia czasu i powtórzyć kurację. W podobny sposób można sporządzić napar do lewatyw z bylicy pospolitej.
• Odwar na owsiki z czosnku (do lewatywy) – od 2 do 3 ząbków czosnku należy rozdrobnić, zalać 250 ml mleka i zagotować do wrzenia. Następnie odstawić z ognia i po przestudzeniu przecedzić przez sitko. Należy stosować go w formie lewatywy 2 razy dziennie przez kilka dni (podobnie jak napar z ziela piołunu). Zamiast mleka można użyć wody po prostu miksując 2-3 ząbki czosnku w szklance letniej wody, jednakże działa on słabiej. Zastosowaniem jest nie tylko owsica – obydwa przetwory można stosować również do odkażania okolicy krocza i odbytu w formie przymoczek.
• Odwar z kory kruszyny do lewatyw – pół łyżeczki kory kruszyny należy zalać szklanką wrzącej wody i zaparzać pod przykryciem przez 15 minut. Następnie po przecedzeniu napar ten należy stosować do lewatyw po 2-3 razy dziennie przez do tygodnia czasu. Jednocześnie można go stosować wewnętrznie razem z naparem z ziela wrotyczy lub innych ziół przeciwrobaczych.

Inne leki ziołowe: patrz → glistnica

MIESZANKI ZIELARSKIE

• Lewatywa na owsiki u dzieci – 10 g kwiatów wrotyczu i 15 g ziela tymianku należy zalać wrzątkiem i pozostawić pod przykryciem na 20 minut. Następnie odpowiednio ostudzić i przecedzić. Lewatywę stosuje się dwa razy dziennie przez kilka dnia. Następnie należy zrobić tydzień przerwy i powtórzyć kurację. Głównym zastosowaniem preparatu jest owsica, ale można nim również odkażać okolice krocza.

Zobacz również: zioła przeciwrobacze i przeciw lambliom → glistnica

LITERATURA

1. https://www.drogadonatury.pl/encyklopedia-ziol/
2. Aleksander Ożarowski, Wacław Jaroniewski: Rośliny lecznicze i ich praktyczne zastosowanie. Instytut Wydawniczy Związków Zawodowych, Warszawa 1987.
3. Aleksander (red.) Ożarowski: Ziołolecznictwo. Poradnik dla lekarzy. Państwowy Zakład wydawnictw Lekarskich. Warszawa 1983. ISBN: 83-200-0640-6
4. Waleria Olechnowicz-Stępień, Eliza Lamer-Zarawska: Rośliny lecznicze stosowane u dzieci. Wyd. III poprawione i uzupełnione. Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1992, s. 261. ISBN 83-200-1594-4.