Dziewanna wielkokwiatowa (Verbascum densiflorum)
Dziewanna wielkokwiatowa (Verbascum densiflorum, synonim V. thapsiforme) – dwuletnia roślina należąca do rodziny Trędownikowatych (Scrophulariaceae). Występuje w prawie całej Europie (w klimacie umiarkowanym i śródziemnomorskim), w tym również w Polsce, gdzie rośnie na słonecznych zboczach, kamieńcach, piaszczystych brzegach rzek, przydrożach, pastwiskach i nasypach kolejowych. Ponadto, preferuje gleby lekkie, płytkie, zasobne w azot, i jest rośliną ciepłolubną. Natomiast, jej łodygowe liście, są wyraźnie karbowane, owłosione z obu stron i zbiegają się wzdłuż łodygi. Złocisto żółte kwiaty pojawiają się w lipcu. Natomiast ich korona jest grzbiecista z pięcioma kolistymi płatkami.
Surowcem zielarskim jest kwiat dziewanny (Flos Verbasci)
SKŁADNIKI AKTYWNE
Dziewanna wielkokwiatowa zawiera saponiny i flawonoidy (w tym glikozydy flawonowe) oraz śluzy, nieliczne cukry i olejek eteryczny.
DZIAŁANIE
Kwiat dziewanny wykazuje m.in. działanie wykrztuśne, przeciwzapalne, napotne, powlekające i lekko przeczyszczające.
WŁAŚCIWOŚCI LECZNICZE
Dziewanna wielkokwiatowa dostarcza surowca równocennego z dziewanną drobnokwiatową i kutnerową. Tak więc, te trzy gatunki można stosować zamiennie. Kwiaty dziewanny łagodzą m.in. objawy uporczywego kaszlu, pomagają przy zaflegmieniu dróg oddechowych, katarze i również przy chrypce. Niegdyś stosowano ją zewnętrznie w postaci kąpieli w przypadku hemoroidów i owrzodzeń podudzia. Natomiast, pozostałe właściwości lecznicze są podobne jak u dziewanny drobnokwiatowej.
PRZECIWWSKAZANIA
Nie stwierdzono
STOSOWANIE
Kwiat dziewanny wielkokwiatowej stosowany jest w mieszankach z innymi ziołami oraz w postaci naparu. W tym celu, należy dwie lub trzy łyżeczki zaparzyć w szklance wody, a następnie przecedzić przez sitko.
LITERATURA
I. František Starý, Vaclav Jirasek, tłum. Aleksander Ostrowski: Rośliny lecznicze. Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne. Warszawa 1982. ISBN: 83-09-00466-4
II. Władysław Walewski: Towaroznawstwo zielarskie. Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich. Warszawa 1985. ISBN: 83-200-0968-5.
III. Dietmar Aichele, Marianne Golte-Bechtle, tłum. Helena Terpińska-Ostrowska: Jaki to kwiat?. Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne. Warszawa 1984. ISBN 83-09-00687-X
IV. Ingrid Schönfelder, Peter Schönfelder. Rośliny lecznicze rozpoznawanie, zbiór, stosowanie. 1992, Oficyna Wydawnicza MULTICO.
V. Źródło fotografii: Michael Schley, Neunkirchen/Saar – Michael Schlay, Neunkirchen/Saar, CC BY-SA 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=22876656