Cynamonowiec cejloński (Cinnamomum verum)
Cynamonowiec cejloński (Cinnamomum verum) to gatunek drzewa z rodziny wawrzynowatych (Lauraceae), którego zmielona kora znana jest jako przyprawa cynamon. Pochodzi z obszarów o tropikalnym klimacie w Indiach, Sri Lance i Birmie. Natomiast rośnie na wysokość ok. 10 metrów, jednakże drzewa uprawowe rosną na wysokość 3 metrów ze względu na przycinanie pędów. Cynamonowiec kwitnie na żółto, posiada dosyć długie ciemnozielone liście (22cm). Cienka, papierowata i jasnobrazowa kora, którą „ogałaca się” z rośliny 2-3 razy do roku podczas pory deszczowej, stanowi surowiec zielarski (również olejek z kory).
SKŁADNIKI AKTYWNE
Kora cynamonowca zawiera aldehyd cynamonowy, kumarynę (większą ilość zawiera cynamonowiec chiński), eugenol. Poza tym zawiera pewne ilości takich związków jak safrol, estry kwasu cynamonowego, mono-, di- i seskwiterpeny, kwas benzoesowy i salicylowy, katechiny, epikatechiny, śluzy oraz potas, żelazo, mangan i chrom.
CYNAMONOWIEC CEJLOŃSKI – DZIAŁANIE
Poprawiające trawienie, antybakteryjne, przeciwgrzybicze (również w stosunku do Candida albicans), przeciwpierwotniakowe, przeciwdepresyjne, przeciwzapalne i przeciwbólowe (zewnętrznie).
CYNAMONOWIEC CEJLOŃSKI – WŁAŚCIWOŚCI LECZNICZE
Zawarte w korze cynamonowca składniki wykazują dosyć silne właściwości przeciwzapalne – hamują syntezę prostaglandyn (cząsteczek odpowiedzialnych za powstanie stanu zapalnego). Zawarty w korze aldehyd cynamonowy uznawany jest związek hamujący rozwój nowotworów (zwłaszcza raka jelita grubego). Aldehyd łącznie z epikatechiną zapobiega i wspomaga leczenie niektórych chorób neurodegeneracyjnych (choroba Alzheimera i Parkinsona). Przy czym, według naukowców amerykańskich cynamon może zatrzymać lub nawet wyleczyć biochemiczne, komórkowe i anatomiczne zmiany w mózgu osób chorujących na chorobę Parkinsona.
Natomiast, wiele składników cynamonowca działając synergistycznie wykazuje aktywność cytostatyczną, cytotoksyczną, proapoptyczną (zapoczątkowanie śmierci komórki) i hamującą angiogenezę (powstawanie nowych naczyń krwionośnych) w stosunku do zmienionych nowotworowo komórek. Ponadto, wykazuje działanie przeciwdepresyjne, pozytywnie wpływa na układ hormonalny kobiet w przypadku zbyt silnych krwawień miesięcznych. Obniża poziom glukozy we krwi, co ma znaczenie dla chorych na cukrzycę, ale zwiększa apetyt i poprawia przyswajanie składników odżywczych z pokarmu. Jednocześnie, jego właściwości antygrzybicze są przydatne dla chorych na grzybicę jamy ustnej.
Używany zewnętrznie łagodzi bóle stawów.
PRZECIWWSKAZANIA
Cynamonu nie powinny zażywać kobiety w ciąży oraz osoby mające niską krzepliwość krwi.
STOSOWANIE
Do celów leczniczych można używać naparu, tynktury lub olejku cynamonowego.
a) Napar cynamonowy
Sporządza się go poprzez zalanie 1-2 łyżeczek zmielonej kory cynamonowca 250 ml wrzącej wody. Taki napar stosuje się wewnętrznie 2-3 razy dziennie.
b) Tynktura cynamonowa
Do jej przyrządzenia potrzebne jest 100ml 70% etanolu na 20ml zmielonej kory (stosunek 1 do 5). Po 2-3 tygodniach, przy jednoczesnym mieszaniu zawartości co parę dni, tinktura jest gotowa. Spożywa się ją 3 razy dziennie po 30 kropli.
LITERATURA:
I. Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2014-11-20].
II. Zofia Włodarczyk: Rośliny biblijne. Leksykon. Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera PAN, 2011. ISBN 978-83-89648-98-3.
III. http://www.poradnikzdrowie.pl/zywienie/co-jesz/cynamon-wlasciwosci-lecznicze_34039.html
IV. Lidia Wincek: Roślinne terapie antynowotworowe w praktyce terapeutycznej. Vital, Białystok 2017. ISBN: 978-83-65404-64-0
V. Źródło fotografii: Ji-Elle – Own work, CC BY-SA 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=24614877