Rwa kulszowa
Rwa Kulszowa (ischias) – jest to rodzaj nerwobólu, który jest zlokalizowany w obrębie rozgałęzień nerwów tworzących nerw kulszowy. Częstą przyczyną rwy kulszowej są dyskopatie nerwów lędźwiowych (L4 i L5) lub nerwu krzyżowego S1. Do innych przyczyn należą choroby infekcyjne lub metaboliczne, którym towarzyszy ogólnoustrojowy stan zapalny. Do objawów choroby dochodzi w momencie ucisku na nerw kulszowy, gwałtownego ruchu (np. w czasie wstawania lub schylania) lub powstania stanu zapalnego w jego obrębie. Ponieważ nerw kulszowy w okolicy kolan przechodzi w nerwy strzałkowe i nerw piszczelowy ból promieniować może do łydki albo stopy. Pojawia się wtedy również uczucie drętwienia i zaburzenia czucia w obrębie kończyn dolnych. Choroba może trwać kilka tygodni, a nawet miesięcy.
Fitoterapia, podobnie jak farmakoterapia polega na podawaniu preparatów o działaniu przeciwzapalnym, przeciwbólowym i rozkurczowym (doustnie i zewnętrznie). Ponadto korzystne jest stosowanie witaminy B1 i B12 oraz zabiegi fizjo- i fizykoterapeutyczne (metoda McKenziego, diatermia).
SUROWCE ZIELARSKIE
Stosowanie wewnętrzne: owoc (odwar, sok) – Bez czarny (Sambucus nigra), bulwa (odwar) -Czarci pazur (Harpagophytum procumbens), napar Jałowiec pospolity (Juniperus communis), kwiat (napar – Rumian rzymski (Chamaemelum nobile), kwiat (napar) – Rumianek pospolity (Matricaria recutita)
Stosowanie zewnętrzne: korzeń świeży (okład) – Chrzan pospolity (Armoracia rusticana), bulwa (maść) – Czarci pazur (Harpagophytum procumbens), nasiona (alkoholatura, okład) – Gorczyca czarna (Brassica nigra), owoc (nalewka, olejek) Jałowiec pospolity (Juniperus communis), kwiat (olejek) – Lawenda wąskolistna (Lavendula angustifolia), liść (olejek, alkoholatura) – Mięta pieprzowa (Mentha piperita), owoc (nalewka, maść) – Pieprzowiec roczny (Capsicum annuum), liść (olejek) – Rozmaryn lekarski (Rosmarinus officinalis), pączki, żywica (olejek sosnowy, terpentynowy) – Sosna zwyczajna (Pinus sylvestris)
LEKI ZIOŁOWE
- Okład z korzenia chrzanu – należy zetrzeć drobno na tarce świeży korzeń chrzanu. Następnie miazgę należy przyłożyć do chorego miejsca i nakryć ceratą lub dużym plastrem. Miazgę należy tak jak trzymać do czasu pojawienia się silnego uczucia pieczenia. Wtedy należy zdjąć okład, a skórę oczyścić. W przypadku nie ustąpienia pieczenia można posmarować skórę oliwą, tranem lub innym tłuszczem. Zastosowaniem jest rwa kulszowa oraz reumatoidalne zapalenie stawów. Dla zwiększenia efektu leczniczego można dodać sproszkowanego kłącza tataraku i korzenia żywokostu.
- Napar z kwiatów rumianku pospolitego – 0,5-1 łyżki kwiatów należy zalać wrzącą wodą do 0,5 – 1 wysokości szklanki i zaparzać pod przykryciem przez 15 minut, a następnie przecedzić. Napar pijemy po ¼ szklanki 3 razy dziennie między posiłkami. Można go stosować również zewnętrznie do okładów, przymoczek i kąpieli.
- Kąpiel sosnowa wzmacniająca – garść młodych pędów lub 3 garści igliwia sosny należy zalać 3 litrami wody i gotować w garnku na małym ogniu przez 10 minut pod przykryciem. Następnie odwar należy odstawić na 15 minut i przecedzić wlewając go do wanny wypełnionej wodą do 1/3 objętości. Widać powinna mieć ok. 37 °C, a czas kąpieli powinien wynosić 15-20 minut. Wykazuje ona działanie przeciwbólowe, poprawiające krążenie obwodowych naczyń krwionośnych i uspokajające. Dlatego zastosowaniem jest nie tylko rwa kulszowa, ale także inne nerwobóle.
- Nalewka z owoców pieprzowca – 50 g (4-5 papryczek) rozdrobnionych owoców ostrej papryki należy zalać w słoiku 200ml 40% etanolu w słoiku. Następnie po zakręceniu słoik najeży odstawić w ciemnym miejscu na 10 dni do wytrawienia. Po tym czasie nalewkę należy przecedzić. Początkowo stosuje się ją po pół łyżeczki bezpośrednio na skórę lub w rozcieńczaniu z 1 łyżką oleju lnianego lub innego. Można ją również użyć do przyrządzenia mazidła pieprzowcowego.
MIESZANKI ZIOŁOWE
- Zioła do kataplazm (gorących okładów) – należy zmieszać ze sobą po 30 g ziela nostrzyka i nasion kozieradki oraz 20 g kwiatów kasztanowca i 5 g kwiatów arniki. Następnie 2 – 3 łyżki ziół należy rozdrobnić i wymieszać z wodą do uzyskania konsystencji papki. Przed użyciem papkę należy podgrzać i zawinąć w płócienny woreczek. Kataplazmy na rwę kulszową należy stosować 2-3 razy dziennie lub mniej w zależności od długości trwania dolegliwości.
- Mazidło pieprzowcowe złożone – należy zmieszać ze sobą 150 ml nalewki pieprzowcowej, 30 ml 10% roztworu wody amoniakalnej, 1/3 łyżeczki mycia leczniczego (lub innego mydła), 1,5 łyżeczki kamfory, 5 ml olejku koprowego, 3 ml olejku sosnowego oraz po 1 ml olejku lawendowego, tatarakowego i tymiankowego. Mazidło należy dobrze wymieszać do całkowitego rozpuszczenia się wszystkich składników. Stosuje się je w przypadku rwy kulszowej i bólów reumatycznych podobnie jak maść końską.
- Zioła do kąpieli – należy zmieszać ze sobą po 30 g ziela nostrzyka, liścia pokrzywy, 20 g ziela macierzanki piaskowej oraz po 10 g kory wierzby i ziela marzanki wonnej. Następnie z całej mieszanki należy sporządzić odwar w 3 litrach wody. W tym celu najeży je gotować na wolnym ogniu przez 4-5 minut, przecedzić wlewając do wanny. Natomiast pozostałe zioła należy umieścić w płóciennym woreczku i umieścić w wannie. Wanna powinna być wypełniona wodą do 1/3 objętości wanny i temperaturze 37-39°C. Po kąpieli należy leżeć w ciepłym miejscu. Zastosowaniem jest nie tylko rwa kulszowa, ale również inne nerwobóle.
- Odwar zapobiegający nawrotom rwy kulszowej – należy zmieszać ze sobą po 30 g liści babki, korzenia żywokostu, korzenia lukrecji i kwiatów nagietka, po 20 g liści melisy, liści mięty pieprzowej i owoców bzu oraz po 10 g kwiatów kasztanowca i kwiatów mniszka lekarskiego. Następnie pół łyżki mieszanki należy zalać 1,5 szklanki wody i gotować na wolnym ogniu pod przykryciem przez 3 minuty. Następnie całość należy odstawić do naciągnięcia i przecedzić do termosu. Odwar należy stosować po 1/3—1/2 szklanki 3 razy dziennie po jedzeniu. Po 2-3 tygodniach należy stopniowo odstawiać przyjmowanie preparatu. Odwar zmniejsza częstotliwość nawrotów rwy kulszowej oraz utrwala uzyskaną poprawę.
LITERATURA
- https://www.drogadonatury.pl/encyklopedia-ziol/
- Aleksander Ożarowski, Wacław Jaroniewski: Rośliny lecznicze i ich praktyczne zastosowanie. Instytut Wydawniczy Związków Zawodowych, Warszawa 1987.
- Aleksander (red.) Ożarowski: Ziołolecznictwo. Poradnik dla lekarzy. Państwowy Zakład wydawnictw Lekarskich. Warszawa 1983. ISBN: 83-200-0640-6.